پابند کفشهای سیاه سفر نشو
یا دست کم بخاطر من دیرتر برو
دارم نگاه می کنم و حرص می خورم
امشب قشنگ تر شده ای، بیشتر نشو
کاری نکن که بشکنی اما شکسته ای
حالا شکستنی ترم از شاخه های مو
موضوع را عوض بکنیم از خودت بگو
به به مبارک است: دل خوش، لباس نو
دارند سور وسات عروسی می آورند
از کوچه های سرد به آغوش گرم تو
هی پا به پا نکن که بگویم سفر به خیر
مجبور که نیستی بمانی… ولی نرو

اینکه در آغوش توست
زمانی آرزویم بود
عزیزم بود
ولی حالا…
حرفی نیست…
فقط هوایش را داشته باش!
اما بازیچه اش نشو
مثل من…

دارم آتیش میگیرم پای غمت
کاشکی هیچ موقع ندیده بودمت

کاشکی میشد روزای تلخو سوزوند
زندگیرو به عقب برگردوند

از همون روزی که خیلی خوش گذشت
بخت من پر زد و دیگه برنگشت

ما با هم خوش بودیم اما بی خودی
نمیدونم چرا تو عوض شدی

تموم زندگیمو زهر کردی
چرا با چشمای من قهر کردی